Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα Μαθηματικά είναι ένας κορεσμένος κλάδος και ότι ανακαλύψεις που έχουμε μπροστά μας δεν είναι πολλές και ενδιαφέρουσες για το ευρύ κοινό...
Επίσης όλοι μας είμαστε σίγουροι ότι δύσκολες και ακατανόητες έννοιες όπως χώροι Riemann, χωρόχρονος κ.τ.λ είναι δυσνόητα και ακαταλαβίστικα...
Νομίζω ότι αν παρακολουθήσετε την συνέντευξη του Δημήτρη Χριστοδούλου στην ΕΤ3 θα αλλάξετε γνώμη για όλα τα παραπάνω!
Αναφέρω εν τάχει τι είχε γράψει η καθημερινή εκείνο τον καιρό για την εν λόγω συνέντευξη
...οι «Ανιχνεύσεις» (ΕΤ3) του Παντελή Σαββίδη είχαν καλεσμένο έναν κορυφαίο επιστήμονα, τον Δημήτρη Χριστοδούλου. Το 1967, στα 16 του, έφυγε για σπουδές στο Πρίνστον και σήμερα διδάσκει Φυσική και Μαθηματικά στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Με λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα και πολλές σημαντικές δημοσιεύσεις στους τομείς της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, της μηχανικής των ρευστών και άλλους. Η παρουσία του στην εκπομπή συνέπεσε με την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Ο λόγος που δεν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα είναι ότι στη Ζυρίχη μπορεί να διδάσκει έξι μήνες το χρόνο και τους άλλους έξι να ασχολείται αποκλειστικά με την έρευνα.
Είχαμε λοιπόν την ευκαιρία, ειδήμονες και αδαείς, να γνωρίσουμε έναν ευφυή, δημιουργικό και ανήσυχο άνθρωπο που δεν μίλησε μόνο για τα μεγάλα θέματα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας, αλλά και για τον εαυτό του. Όταν ήταν μαθητής, πήγαινε στον Ελευθερουδάκη και αγόραζε βιβλία μαθηματικών: «Έλυνα όλες τις ασκήσεις», λέει γελώντας σαν να ήταν το πιο διασκευαστικό πράγμα στον κόσμο. Ο κ. Χριστοδούλου γελάει συχνά – και αυτό είναι το πρώτο πράγμα που προσέχει ο τηλεθεατής. Δεν χαχανίζει, απλώς όλο το πρόσωπό του γίνεται ένα γέλιο καθώς αυτός αναπτύσσει περίπλοκες έννοιες. Χαίρεται, θέλει να μοιραστεί αυτήν τη χαρά μαζί μας και μας εκμυστηρεύεται ότι αγαπά τα μαθηματικά, «σε υπερβολικό βαθμό», για τρεις λόγους: Πρώτον, για την ομορφιά τους («το ωραιότερο πράγμα που έχει κάνει ο άνθρωπος»), δεύτερον, για την αίσθηση της σιγουριάς που μας δίνουν οι αποδείξεις, όπως αυτές του Ευκλείδη που, αν και διατυπώθηκαν γύρω στο 300 π. Χ., ισχύουν και σήμερα («τι άλλο είναι τόσο ανθεκτικό στο χρόνο;») και, τρίτον, γιατί «με τα μαθηματικά εμβαθύνει κανείς στη φύση».
Ίσως στα περισσότερα αυτιά να ηχούσαν στρυφνά ή και αλαμπουρνέζικα τα όσα έλεγε ο κ. καθηγητής, όμως ακόμα κι ένας μαθητής λυκείου, που αγαπά τη Φυσική και δεν είναι παγιδευμένος στα SOS των εξετάσεων, θα μπορούσε να καταλάβει, αν όχι όλα, πάντως αρκετά από τα όσα ειπώθηκαν και, κυρίως, να πειστεί ότι αξίζει τον κόπο να κουραστεί, να μελετήσει για να τα κατανοήσει.
Όση αισιοδοξία και αν μας χάρισε η τηλεοπτική γνωριμία με τον κ. Χριστοδούλου, άλλη τόση θλίψη μάς προκαλεί η επίγνωση ότι και στην Ελλάδα υπάρχουν πάμπολλα χαμένα φωτεινά μυαλά, πάμπολλοι μικροί Μότσαρτ της επιστήμης που δεν τους έχει δοθεί η δυνατότητα και το κίνητρο να γνωρίσουν αυτό που θα μπορούσαν να αγαπήσουν. Σήμερα ο φοιτητής των Μαθηματικών ή της Φυσικής είναι ο μέλλων αδιόριστος ή ο ωρομίσθιος του φροντιστηρίου, είναι ο πλεονάζων, αυτός που δεν τον έχει ανάγκη η κοινωνία. Αντί για αιώνια λιακάδα, αιώνια καταχνιά.
Όποιος θέλει να δει όλη την συνέντευξη μπορεί να πατήσει τον παρακάτω σύνδεσμο
mavro-oxi-allo-karvouno.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εκτιμάμε τους ανθρώπους που σέβονται τους συνομιλητές τους και διδάσκουν ήθος από τα πληκτρολόγιά τους.
Το lisari είναι χώρος που ενώνει φωνές, κάνει τις διαφορετικές δυνάμεις ομόρροπες.
Είναι εδώ για να ενώσει τους μαθηματικούς και να εκφραστούν μέσα από ένα μέσο. Επομένως, οι αντεγκλήσεις και οι προσβολές δεν μας τιμούν και δεν βοηθούν το σκοπό του εγχειρήματος.
Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή και το ήθος σας!
Μάκης Χατζόπουλος