Μερικά ενδιαφέροντα Μαθηματικά άρθρα για την παραλία

1) Τα δελφίνια ίσως και να είναι μαθηματικές ιδιοφυΐες


Τα δελφίνια ενδέχεται να μπορούν να λύνουν σύνθετες μαθηματικές εξισώσεις όταν κυνηγούν. Αυτό υποστηρίζει μία νέα έρευνα που ενισχύει την άποψη πως τα δελφίνια είναι τελικά εξυπνότερα από ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί.

Ο Tim Leighton επικεφαλής της έρευνας, που δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the Royal Society A, αναφέρει πως η ιδέα για την εν λόγω μελέτη γεννήθηκε όταν βλέποντας ένα ντοκιμαντερ του Discovery Channel παρατήρησε πως τα δελφίνια δημιουργούσαν μικροσκοπικές φυσαλίδες γύρω από το θήραμά τους. Εξάλλου τα δελφίνια κυνηγούν μέσα σε αφρισμένο νερό.
Οι φυσαλίδες προκαλούν προβλήματα στα σόναρ καθώς αλλοιώνουν την εικόνα, όμως για ένα περίεργο λόγο τα δελφίνια μπορούν και αντιλαμβάνονται την εικόνα του θηράματός τους μέσα από τις φυσαλίδες. Αυτό φαίνεται να προκύπτει από τη δυνατότητα των δελφινιών να λύνουν μη γραμμικές μαθηματικές εξισώσεις.

«Προβληματίστηκα καθώς τα ανθρώπινα σόναρ έχουν προβλήματα με τις φυσαλίδες», αναφέρει ο Leighton, καθηγητής υπέρηχων και υποβρύχιας ακουστικής του Πανεπιστημίου του Southampton.

«Τα δελφίνια αυτά είτε για κάποιο λόγο αποφάσιζαν να ‘τυφλωθούν’ απενεργοποιώντας ουσιαστικά το σημαντικότερο αισθητήριο όργανό τους την ώρα του κυνηγιού, κάτι που σίγουρα θα ήταν περίεργο αν και θα συνέχιζαν να χρησιμοποιούν την όρασή τους, είτε τελικά μπορούν να κάνουν κάτι που δεν μπορούν να κάνουν τα ανθρώπινα σόναρ. Ίσως έχουν κάτι το διαφορετικό», σημειώνει.

Ο Tim Leighton, μαζί με τους Paul White και Gim Hwa Chua, ξεκίνησαν την έρευνά τους με στόχο να βρουν αυτή την ξεχωριστή ικανότητα των δελφινιών. Η απάντηση μοιάζει να κρύβεται στη λύση μίας πολύπλοκης μαθηματικής εξίσωσης και στην αποστολή παλμών διαφορετικού εύρους.

Μέσω των παλμών διαφορετικού εύρους και αναλύοντας τα δεδομένα που λαμβάνουν τα δελφίνια μπορούν να βλέπουν μέσα από τις φυσαλίδες και να εντοπίζουν το ψάρι.

Οι ερευνητές τοποθέτησαν μία μπάλα χάλυβα μέσα σε μία πισίνα και δημιούργησαν φυσαλίδες περιβάλλοντάς την. Όπως και τα δελφίνια οι επιστήμονες απέστειλαν παλμούς διαφορετικού εύρους και στη συνέχεια επεξεργάστηκαν με μη γραμμικές εξισώσεις τα δεδομένα που έλαβαν. Ο εν λόγω μαθηματικός τύπος, όπως αναφέρει το Science News, εκμεταλλεύεται το γεγονός πως ο ήχος όταν χτυπά πάνω στις φυσαλίδες, σε αντίθεση με τη μπάλα χάλυβα ή το ψάρι, επιστρέφει ως το τετράγωνο του παλμού.

«Δεν νομίζω πως τα δελφίνια κάθονται και παίζουν με τους αριθμούς στα κεφάλια τους», ωστόσο το μυαλό τους μπορεί να χρησιμοποιεί τα μαθηματικά για να αποκαλύψει το ψάρι ανάμεσα στις φυσαλίδες, δηλώνει ο Tim Leighton. Οι επιστήμονες έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν το ενδεχόμενο τα δελφίνια να χρησιμοποιούν μαθηματικές εξισώσεις, ωστόσο τα αποτελέσματα της έρευνάς τους μπορούν να βοηθήσουν στην εξέλιξη των σόναρ.

«Αυτό που έχουμε δείξει είναι ότι μπορεί κάποιος να διακρίνει ένα αντικείμενο μέσα σε φυσαλίδες χρησιμοποιώντας τους ίδιους παλμούς με αυτούς που χρησιμοποιούν τα δελφίνια», σημειώνει ο Tim Leighton. «Εάν αναπαραχθεί, το μοντέλο αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει στον εντοπισμό κρυφών κυκλωμάτων, όπως είναι οι κοριοί παρακολούθησης στους τοίχους, σε πέτρες κ.ο.κ. ή ακόμη και ναρκών στη θάλασσα», καταλήγει.

2) Τα μαθηματικά της πίστης

Άκουσα να λες φίλε:

-Δεν υπάρχει Θεός…

-Γράψε λοιπόν Θεός…..0

Και συνεπώς ο κόσμος έγινε από την ανύπαρκτη τύχη. Δημιουργός δηλαδή μηδέν…..0

-Για τον Ιησού χριστό τι λες φίλε;

-Δεν τον πιστεύω,,,

-Γράψε και γι’ αυτόν μηδέν…..0

-Για τους μεγάλους φιλοσόφους, τη φιλοσοφία γενικά που οδηγεί στην παραδοχή του Θεού;
-Τίποτα…Ανθρώπινα κατασκευάσματα. Μηδέν κι εδώ…..0

-Για τα εκατομμύρια Αγίους μάρτυρες;

-Δεν μ’ ενδιαφέρουν.

-Δηλαδή μηδέν και εδώ…..0

-Για τα δισεκατομμύρια πιστών στους αιώνας;

-Είπα: Δεν πιστεύω…μηδέν…..0

-Για την πείρα των αιώνων;

-Δεν είναι δική μου. Μηδέν…..0

-Για τις συμβουλές του πατέρα και της μάνας σου που ξέρουν περισσότερα και σ’ αγαπούν;
-Παλιοκαιρινοί αυτοί. Τίποτα για σήμερα. Μηδέν…..0

-Για την ηθική;

-Στέρηση ελευθερίας. Την διαγράφω. Την μηδενίζω. Ηθική…..0

-Για τα ψώνια της αμαρτίας; Έιτζ, φόνοι, αυτοκτονίες, πόλεμοι κλπ;
-Δεν τα σκέπτομαι…μηδέν και γι’ αυτά….0

-Για την ελπίδα, Για την αθανασία της ψυχής; την αιώνια ζωή;

-Παραμύθια. Μηδέν…..0

-Για την Αγία Γραφή; Το βιβλίο που διαβάζεται σε 1350 γλώσσες και έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία εκτός συναγωνισμού από όλα τα άλλα βιβλία; Το βιβλίο του Θεού;
-Τω καιρώ εκείνο…όχι για σήμερα. Μηδέν και γι’ αυτήν…..0

-Για τα αναρίθμητα εξακριβωμένα θαύματα με τις πρεσβείες των Αγίων που έγιναν στους αιώνες και γίνονται και σήμερα;

-Συμπτώσεις. Μηδέν…..0

-Για κάνε πρόσθεση φίλε…

-Έκανα.

-Και ποιό είναι το άθροισμα;

-Δεκατρία μηδενικά.

-Γράψτα με αριθμό.

-Να : 0000000000000

-Τι λέει;

-Τίποτα.

-Έτσι είναι. Έτσι τα έκανες να είναι με τη φιλοσοφία σου. Με την κοσμοθεωρία σου. Δυστυχώς…Και τι νιώθεις μέσα σου;

Πες μου την αλήθεια φίλε…

-Ένα κενό…

-Και τι θα κάνεις;

-Δεν ξέρω, θέλω να το γεμίσω μα δε γεμίζει όσα και αν δοκίμασα.

-Και όμως υπάρχει τρόπος φίλε.

-Υπάρχει;

-Ναι, και είναι εύκολος. Και δοκιμασμένος από μεγάλα ανήσυχα πνεύματα. Από ανθρώπους που τα γεύτηκαν όλα και όμως η ψυχή τους ήταν άδεια…
-Ποιος είναι;

-Να βάλεις εμπρός από τα δεκατρία μηδενικά σου τον αριθμό ΕΝΑ. Όχι τον αριθμό, αλλά τον Παντοκράτορα.

Ένα Τρισάγιο και Πανάγαθο Θεό-Πατέρα, που είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.

Τότε θα έχεις 10.000.000.000.000 (δέκα τρισεκατομμύρια) χαρές και ομορφιές και ελπίδες στην ψυχή σου. Θα γεμίσει και θα ξεχειλίσει όπως το θέλει Εκείνος, που είπε: «ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη»-για να’ ναι ξεχειλισμένη η χαρά σας.

Δοκίμασέ το φίλε.

Δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Να κερδίσεις πολλά έχεις.

Σου το εύχομαι.

Ο φίλος…

Από το βιβλίο «Λόγια καρδιάς σε φίλο», του Ιωσήφ Α. Αγαπητού, Εκδόσεις φωτοδότης

3) Διανύσματα και προσανατολισμός εντόμων.  

Όταν τα έντομα εγκαταλείπουν τις φωλιές τους για να αναζητήσουν τροφή, απομακρύνονται γρήγορα, ακολουθώντας περίπλοκες, ζιγκ-ζαγκ διαδρομές. Πως καταφέρνουν, όμως, να επιστρέφουν στο σπίτι από μια ευθεία, και όχι από την αρχική ακανόνιστη, διαδρομή; Τα ερωτήματα διερευνώνται στην έκθεση που διοργανώνει, αυτό το καλοκαίρι, η Βασιλική Εταιρεία Επιστημών στο Southbank Centre του Λονδίνου.

«Παρά το μικρό μέγεθός τους, τα μυρμήγκια και οι μέλισσες μπορούν να μάς διδάξουν πολλά, κυρίως για τα γνωστικά, θεμελιώδη, στοιχεία της νοημοσύνης, και να μας εμπνεύσουν για να σχεδιάσουμε τεχνητούς εγκεφάλους για αυτόνομα ρομπότ», λέει ο Άντριου Φιλιππίδης, από το Κέντρο Υπολογιστικής Νευροεπιστήμης και Ρομποτικής του Πανεπιστημίου του Sussex.

Ο βασικός μηχανισμός που τα περισσότερα ζώα χρησιμοποιούν για να προσανατολιστούν ονομάζεταιΟλοκλήρωση Διαδρομής και περιλαμβάνει και … λίγη γεωμετρία.

Παρατηρήστε τη ζιγκ-ζαγκ διαδρομή με το μπλε χρώμα στο παρακάτω διάγραμμα. Αποτελείται από μια ακολουθία από βέλη, γνωστά ως διανύσματα.



Το έντομο καθώς προχωρά στο διάνυσμα v1, από τη φωλιά του προς στο σημείο Α, είναι σαν να κινείται ένα βήμα προς τα δεξιά και δύο βήματα πάνω, έτσι μπορούμε να αναπαραστήσουμε το διάνυσμα v1 ως ζεύγος αριθμών v1 = (1, 2). Ομοίως, μπορούμε να γράψουμε το διάνυσμα v2 από το σημείο Α στο σημείο Β, ως v2 = (1, 0). Τώρα ας προσθέσουμε τα δύο διανύσματα ως εξής:

v3=v1+v2=(1, 2)+(1, 0)=(1+1, 2+0)=(2, 2).

Και τώρα, θεωρήστε το αντίθετο του προκύπτοντος διανύσματος v3 : –v3= (-2, -2).

Το νέο διάνυσμα –v3 (με διαδρομή δύο βήματα προς τα αριστερά και δύο βήματα προς τα κάτω) κατευθύνεται από το σημείο Β σημείο κατ ‘ευθείαν πίσω προς τη φωλιά ! Το ίδιο ισχύει αν προσθέσουμε οποιοδήποτε αριθμό διαδοχικών διανυσμάτων και παρατηρήσουμε, στη συνέχεια, το αντίθετό του: πάντοτε θα υπάρχει ένα διάνυσμα που θα κατευθύνεται από τη θέση που βρισκόμαστε, πίσω στη φωλιά. Συνεπώς, για να ξέρουμε τον δρόμο της επιστροφής στο σπίτι, δεν χρειάζεται να θυμόμαστε κάθε φορά όλα τα διανύσματα της διαδρομής, αλλά να προσθέτουμε το τρέχων διάνυσμα στο τελευταίο σύνολο.

Κάτι ανάλογο κάνουν και τα έντομα. Οι βιολόγοι πιστεύουν, άλλωστε, ότι διαθέτουν έμφυτους μηχανισμούς προσανατολισμού και υπολογισμού της απόστασης που τα βοηθούν να αντιστοιχούν κάθε τους βήμα σε κάτι που μοιάζει με τα διανύσματα στα οποία αναφερόμαστε. Γεγονός που επιτρέπει στα έντομα να βρίσκουν, πάντοτε, το δρόμο για το σπίτι.

Πηγές: thalesandfriends.org και plus.maths.org

4) Το πρόβλημα της ελάχιστης διαδρομής και οι μέλισσες.



Οι μέλισσες είναι σε θέση να λύνουν πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα, τα οποία παίρνουν μέρες στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να τα λύσουν, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να αναδείξει μια ακόμη ικανότητα ενστικτώδους νοημοσύνης στο ζωικό βασίλειο.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway), υπό τον δρα Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό οικολογίας και βιολογίας «The American Naturalist», σύμφωνα με τις βρετανικές «Guardian» και «Independent». Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες μαθαίνουν να πετούν ακολουθώντας τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσαστα λουλούδια που έχουν προηγουμένως ανακαλύψει με τυχαία σειρά, με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά «λύνοντας» το λεγόμενο «πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή», ένα διάσημο και δισεπίλυτο γρίφο στον χώρο των οικονομικών και των μαθηματικών.

Στο πρόβλημα αυτό, ένας άνθρωπος (πωλητής) καλείται να βρει τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα σε όλους τους προορισμούς που πρέπει να επισκεφτεί. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λύνουν το πρόβλημα συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας τον πιο σύντομο. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, χωρίς καν τη βοήθεια κομπιούτερ, απλώς με ένα εγκέφαλο που δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σπόρο φυτού.

Όπως είπαν οι επιστήμονες, καθημερινά οι μέλισσες ξεκινούν να επισκεφτούν μια πληθώρα λουλουδιών σε διάφορες τοποθεσίες και, επειδή θέλουν να κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας για το πέταγμά τους, «υπολογίζουν» μια διαδρομή που τους επιτρέπει να βρίσκονται στον αέρα το ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα.

Χρησιμοποιώντας τεχνητά άνθη, συνδεμένα με υπολογιστές, οι ερευνητές έδειξαν ότι οι μέλισσες δεν χαράζουν μια πορεία απλώς με βάση την τυχαία σειρά που βρήκαν προηγουμένως τα λουλούδια, αλλά πάνε από λουλούδι σε λουλούδι ακολουθώντας συγκεκριμένο «σχέδιο», που τους επιτρέπει να πετάνε όσο γίνεται λιγότερο. Αφού εντοπίσουν τις θέσεις των λουλουδιών, στη συνέχεια οι μέλισσες επιστρέφουν σε αυτά έχοντας μάθει -με μυστηριώδη τρόπο- να ακολουθούν πια τον καλύτερο δυνατό δρόμο, δηλαδή τον πιο σύντομο, ώστε να εξοικονομούν χρόνο και ενέργεια (ή χρήμα, όπως θα έλεγε ένας πωλητής!).

«Παρά τους μικροσκοπικούς εγκεφάλους τους, οι μέλισσες είναι ικανές για εντυπωσιακά κατορθώματα στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή χωρίς κομπιούτερ», δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.

Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους σε διάφορα πρακτικά προβλήματα, όπως στην καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε ένα δίκτυο (π.χ. κυκλοφοριακό) ή στην εκτεταμένη αλυσίδα τροφοδοσίας μιας επιχείρησης, που στέλνει φορτηγά σε όλα σημεία του ορίζοντα και θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα στις μετακινήσεις.

Πηγές:Καθημερινή, Guardian, Independent.

5) Τα μαθηματικά αποδεικνύουν την ιστορικότητα της Ιλιάδας!
Αν και ποτέ κανείς δεν ήταν σίγουρος για το μέχρι ποιο βαθμό μπορεί κανείς να θεωρήσει ιστορία τα όσα αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα, μια απρόσμενη επιστημονική πηγή έρχεται για να ενισχύσει την ιστορικότητα του έργου του Ομήρου: οι φυσικομαθηματικοί!
Τα μαθηματικά και ο πολιτισμός εκ πρώτης όψεως δεν έχουν μεγάλη σχέση, όμως Βρετανοί επιστήμονες πήραν την τολμηρή πρωτοβουλία να αναλύσουν την Ιλιάδα και άλλα διάσημα έργα της λογοτεχνίας, χρησιμοποιώντας μαθηματικούς υπολογισμούς που εμπνέονται από τη λειτουργία του Facebook και ειδικότερα από τις σχέσεις που δημιουργούν οι πρωταγωνιστές με τους γύρω τους.
Μ' αυτό τον ασυνήθιστο στατιστικό τρόπο, πιστεύουν ότι μπορούν να φθάσουν σε...
συμπεράσματα για τον βαθμό ιστορικής αλήθειας που κρύβεται σε διάσημα φιλολογικά έργα της αρχαιότητας.
Παράλληλα, αποκαλύπτουν ότι τα πιο σύγχρονα μυθιστορήματα είναι όντως αυτό που λέει η λέξη: προϊόν δημιουργικής φαντασίας δηλαδή σκέτοι μύθοι.
Έτσι, οι φυσικοί Πάντρεγκ Μακ Κάρον και Ραλφ Κένα του πανεπιστημίου Κόβεντρι, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ευρωπαϊκό περιοδικό φυσικής "Europhysics Letters", σύμφωνα με το «Science» και τη βρετανική «Τέλεγκραφ», εκτιμούν ότι ο Αχιλλέας είναι όντως πιο ιστορικό πρόσωπο από τον Χάρι Πότερ. Γενικότερα, έργα όπως η «Ιλιάδα» του Ομήρου και το αγγλοσαξονικό έπος «Μπέογουλφ» (γραμμένο περίπου το 800 μ.Χ.) περιέχουν σαφώς περισσότερα πραγματικά γεγονότα από ό,τι τα έργα του Σαίξπηρ, του Τόλκιεν (συγγραφέα του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών») και του Βίκτωρος Ουγκώ (συγγραφέα, μεταξύ άλλων, των «Άθλιων»).
Η πρωτοτυπία της νέας έρευνας -που είναι αμφίβολο πάντως κατά πόσο θα εκτιμηθεί από τους περισσότερους φιλολόγους- έγκειται στην μέθοδό της, αφού χρησιμοποιεί μαθηματικούς αλγορίθμους εμπνευσμένους από τα κοινωνικά δίκτυα. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τελικά η «Ιλιάδα» είναι πιο αληθοφανής από τα έργα του Σαίξπηρ ή της Τζ. Ρόουλινγκ (συγγραφέα του «Χάρι Πότερ»), επειδή οι σχέσεις ανάμεσα στους πρωταγωνιστές στο έργο του Ομήρου είναι πιο κοντά σε αυτές που αναπτύσσονται στην πραγματική ζωή - και αποκαλύπτονται από την μαθηματική-στατιστική ανάλυση των σχέσεων στα online κοινωνικά δίκτυα.
Αντίθετα, στα λογοτεχνικά έργα που είναι ξεκάθαρα προϊόν της φαντασίας του δημιουργού τους, υπάρχει κάτι λιγότερο αληθοφανές στις σχέσεις των ηρώων. «Στους μύθους (σ.σ. σε επικά έργα όπως η «Ιλιάδα»), όπως και στα πραγματικά κοινωνικά δίκτυα, τείνουν να υπάρχουν υπο-κοινότητες όπου δεν είναι όλοι γνωστοί μεταξύ τους. Αντίθετα, στα μυθιστορήματα, όλοι τείνουν να είναι πλήρως συνδεδεμένοι με όλους τους άλλους», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μακ Κάρον.
«Στην πραγματική ζωή υπάρχουν μερικοί δημοφιλείς άνθρωποι με εκατοντάδες φίλους, λίγοι με ίσως 70 φίλους και πολλοί με πολύ λιγότερους φίλους. Όμως στην πεζογραφία οι περισσότεροι χαρακτήρες έχουν τον ίδιο αριθμό φίλων. Για παράδειγμα, σχεδόν καθένας που ξέρει και σχετίζεται με τον Χάρι Πότερ, έχει ανάλογες επαφές με τον Ρον και την Ερμιόνη (σ.σ. τους άλλους φίλους του)», πρόσθεσε.
Αντίθετα, όπως είπε, σε έργα όπως η «Ιλιάδα» ή ο «Μπέογουλφ», «οι κοινωνίες που απεικονίζονται σε αυτές τις ιστορίες, είναι πιο πιστευτές. Όχι τα γεγονότα ή οι πραγματικοί άνθρωποι, αλλά η όλη κοινωνία είναι πιο ρεαλιστική. Δεν εννοούμε ότι το ένα ή το άλλο γεγονός συνέβη ή ότι είναι πραγματικοί οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες. Όμως η όλη κοινωνία και οι σχέσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες (σ.σ. στα έπη) είναι ρεαλιστική. Η «Ιλιάδα» ή ο «Μπέογουλφ» μοιάζουν με πραγματικά κοινωνικά δίκτυα, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τα δίκτυα στα πιο σύγχρονα μυθιστορήματα», τόνισε.
Οι δύο βρετανοί φυσικομαθηματικοί ανέλυσαν στα φιλολογικά έργα -αρχαία και πιο σύγχρονα- ποιός ήρωας είναι φίλος με πόσους και ποιους άλλους, με την ίδια λογική που σε ένα δίκτυο όπως το Facebook, αναπτύσσονται πολύπλοκες ηλεκτρονικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της κοινότητάς του. Μ' αυτή τη λογική, μελέτησαν τον διαφορετικό βαθμό δικτύωσης και δημοτικότητας που παρατηρείται ανάμεσα στους ήρωες των επικών και άλλων λογοτεχνικών έργων (για όσους ενδιαφέρονται, εντοπίστηκαν 716 χαρακτήρες στην «Ιλιάδα» και μόλις 74 στον «Μπέογουλφ»).
Μία παρόμοια ανάλυση φιλολογικών έργων έχουν κάνει ο Ντέηβιντ Έλσον και ερευνητές από τα τμήματα επιστήμης των υπολογιστών και αγγλικής φιλολογίας του πανεπιστημίου Κολούμπια, οι οποίοι εφάρμοσαν την υπολογιστική ανάλυση των κοινωνικών δικτύων στην μελέτη των χαρακτήρων των αγγλικών μυθιστορημάτων του 19ου αιώνα, όπως του Κάρολου Ντίκενς και της Τζέην Όστεν. Ο Έλσον, που τώρα εργάζεται στη Google, πιστεύει ακράδαντα ότι οι υπολογιστές μπορούν να προσφέρουν νέες ενοράσεις στους φιλολόγους, αποκαλύπτοντας πτυχές των κειμένων κρυφές έως τώρα - χωρίς αυτό να καταργεί την παραδοσιακή ανάλυση των κειμένων από τους κριτικούς της λογοτεχνίας.

πηγή