Η παραπάνω άσκηση αποτελεί την Α3 από τις άλυτες του σχολικού βιβλίου που αντιμετωπίζει ο μαθητής μόλις μπαίνει στο κεφάλαιο των διανυσμάτων.
Η εκφώνηση είναι απλή, όμως ο τρόπος επίλυσης των μαθητών είναι γνωστός και τον ακούω τα τελευταία δεκατρία χρόνια που βρίσκομαι στα δημόσια σχολεία. Νομίζω ότι κάπως έτσι την είχα διδαχτεί και ως μαθητής!Ποιος είναι ο κλασικό τρόπος αντιμετώπισης; Ξεκινάμε από μία κορυφή και κινούμαστε κυκλικά. Αν βρούμε διάνυσμα με την ίδια φορά τότε είναι θετικό, αν είναι με αντίθετη φορά είναι αρνητικό. Το άθροισμα όλων αυτών των διανυσμάτων ισούται με το μηδέν!
Φοβερό;
Αν και σωστό (ολόσωστο) θεωρώ ότι χάνει στην δικαιολόγηση, δεν είναι τυχαίο, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι μαθητές δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτή τη σκέψη. Νομίζω ότι στείρες και αυτοματοποιημένες κινήσεις στα μαθηματικά πρέπει να αποφεύγονται, να ελαχιστοποιούνται και να είναι η έσχατη λύση σε μια άσκηση.
Παρακάτω παρουσιάζουμε το θεωρητικό πλαίσιο που πρέπει να λύνεται αυτή η άσκηση.
Επιμέλεια: Μάκης Χατζόπουλος για το ΓΕΛ Φιλοθέης