Οι Ιάπωνες αγαπούν το μπέιζμπολ
Η 48χρονη γιαπωνέζα συγγραφέας συνδυάζει το εθνικό σπορ της πατρίδας της και τα μαθηματικά για να γράψει ένα μυθιστόρημα με θέμα την ομορφιά των ανθρώπινων σχέσεων
Λίγες ημέρες αφότου ο ιταλός εισαγγελέας Τζιοβάνι Φαλκόνε δολοφονήθηκε από τη Μαφία, λίγο καιρό πριν από την ανακομιδή των οστών του Νικολάου και της Αλεξάνδρας στο Αικατερίνμπουργκ, ανήμερα του δημοψηφίσματος με το οποίο οι Δανοί απέρριψαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, λίγες ώρες πριν από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στον σταθμό του Τορίντε στη γραμμή Κάντο της Ανατολικής Ιαπωνίας, το απόγευμα της 2ας Ιουνίου 1992 το γήπεδο Κοσιέν της πόλης Νισινομίγια, στον Νομό Χιόγκο της Νοτιοδυτικής Ιαπωνίας, γέμιζε ασφυκτικά με φανατικούς θεατές του μπέιζμπολ. Δύο ομάδες της Κεντρικής Λίγκας της Ιαπωνίας, οι Χιρόσιμα Τόγιο Καρπ και οι Χάνσιν Τάιγκερς, ήλθαν αντιμέτωπες σε μια σύγκρουση που καθόρισε την πορεία τους στα επόμενα πολλά χρόνια.
Ανάμεσα στους θεατές βρίσκονταν μια νεαρή κοπέλα που δεν είχε πατήσει τα τριάντα, ο δεκάχρονος γιος της και ένας εξηνταπεντάρης καθηγητής μαθηματικών. Τρεις εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι: ο γιος, παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, είχε ανάγκη από πατρική φιγούρα· η μητέρα, που κι αυτή μεγάλωσε χωρίς πατέρα, πενθούσε ακόμη τη μάνα της· ο καθηγητής, θύμα ενός τραγικού δυστυχήματος, θυμόταν μόνο τα εκάστοτε τελευταία 80 λεπτά της ζωής του. Τους ένωνε το πάθος για το μπέιζμπολ και η θέληση της συγγραφέως- ή (όπως ίσως να έλεγε ο Ζακ Μονό) η τύχη και η αναγκαιότητα. Το πρακτορείο οικιακών βοηθών, ύστερα από εννέα προηγούμενες απόπειρες, είχε στείλει στο σπίτι του ιδιόρρυθμου καθηγητή την πρωταγωνίστρια η οποία, σχεδόν σαν από θαύμα, «ρίζωσε» (και το ρήμα αυτό, παρ΄ ότι μπορεί και να μην υπάρχει στα γιαπωνέζικα, είναι το σωστό). Αυτή, ο καθηγητής και ο γιος της βρήκαν ένα modus vivendi, δημιούργησαν μια ξεχωριστή, μοναδική οικογένεια με συνδετικό υλικό την ανάγκη που είχαν και οι τρεις για τρυφερότητα, την αγάπη τους για το μπέιζμπολ και το πάθος του καθηγητή για τα μαθηματικά, το οποίο σιγά-σιγά μοιράζονται η νεαρή γυναίκα και το αγόρι. Εννοιες-«κλειδιά»
Τα τρία αυτά στοιχεία στην ουσία ταυτίζονται: το μπέιζμπολ αναλύεται σε μια σειρά σκορ, τροχιών και πιθανοτήτων που μόνο τα μαθηματικά μπορούν να εξιχνιάσουν, τα μαθηματικά αποτελούν αντικείμενο λατρείας και έρωτα, η τρυφερότητα και η στοργή διευκολύνονται και ενισχύονται από την κοινή αγάπη προς το μπέιζμπολ. Εξάλλου η Γιόκο Ογκάουα δεν αρκείται να παίζει με τις έννοιες και τους ορισμούς- «παίζει» και με τους αναγνώστες: ο χρόνος είναι σαφής και δηλωμένος (το κύριο μέρος του μυθιστορήματος διαδραματίζεται μεταξύ Μαρτίου και Σεπτεμβρίου 1992), ο τόπος είναι ασαφής, ενώ τα ονόματα των τριών πρωταγωνιστών παραμένουν μέχρι τέλους άγνωστα και μυστικά (το μόνο «όνομα» που έχουμε είναι το «Ρουτ», «Ρίζα», παρατσούκλι που δίνει ο καθηγητής στον γιο της οικιακής βοηθού επειδή το κεφάλι του μοιάζει με τετραγωνική ρίζα).
Κάθε ένα από τα τρία βασικά πρόσωπα εκπροσωπεί και μια από τις έννοιες- ο καθηγητής θα έπρεπε να ταυτιστεί, βέβαια, με τα μαθηματικά, το αγόρι με το μπέιζμπολ και η γυναίκα με τη στοργή- αλλά κατ΄ ουδένα τρόπο τη μονοπωλεί· αντίθετα, όλοι «μεταλαμβάνουν» από όλες τις έννοιες, από όλες τις θεμελιώδεις αξίες του μυθιστορήματος. Ως το τέλος της ιστορίας, που στις τελευταίες σελίδες κάνει ένα άλμα στο 2003, τα τρία πρόσωπα έχουν μεταλαμπαδεύσει το ένα στο άλλο τη γνώση, την εμπειρία και τη διαίσθησή τους έχουν, θα μπορούσε να πει κανείς, γίνει ένας σύνθετος οργανισμός. Ή, για να το δούμε μέσα από την οπτική γωνία του μυθιστορήματος, είναι σαν να έχουν ενωθεί άρρηκτα και αδιάσπαστα σε μια μαθηματική εξίσωση, όπως αυτή που λειτουργεί σαν σπονδυλική στήλη του μυθιστορήματος. Η περίφημη «ταυτότητα του Οϊλερ», eiπ + 1 = 0, συνενώνει τρεις από τους πιο σημαντικούς αριθμούς των μαθηματικών: το «e», τη βάση των φυσικών λογαρίθμων, το «π», τον λόγο της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του, και το «i», τη φανταστική μονάδα το τετράγωνο της οποίας ισούται με-1 (μείον ένα). Ξανά η τριπλή ταύτιση προσώπων και συμβόλων: αν ο καθηγητής είναι το «e», το αγόρι είναι το «π» και η μητέρα είναι το «i».
Τα μαθηματικά ως αφορμή
Ας μην ανησυχήσουν οι αναγνώστες ότι το μυθιστόρημα απαιτεί εξοικείωση με τα μαθηματικά.Η «ταυτότητα του Οϊλερ»,ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή,είναι η μοναδική εξίσωση που εμφανίζεται στις γραμμές του.Το βιβλίο δεν εστιάζει στα μαθηματικά,όπως άλλωστε και δεν εστιάζει στα διεθνή γεωπολιτικά γεγονότα που συνέβησαν την ίδια εποχή στον υπόλοιπο κόσμο- για την ακρίβεια,ο υπόλοιπος κόσμος ούτε που αναφέρεται στο βιβλίο.Ούτε καν η Αμερική, στην οποία γεννήθηκε το μπέιζμπολ,το αγαπημένο σπορ των ηρώων και (σχεδόν) το εθνικό σπορ των Ιαπώνων από την εποχή της μεταπολεμικής αμερικανικής κυριαρχίας και τον Ντάγκλας Μακ Αρθουρ.Όλα αυτά,ο τύπος του Οϊλερ,το μπέιζμπολ,η ίδια η Ιαπωνία,δεν είναι παρά σύμβολα που χρησιμοποιεί εύστοχα και αποτελεσματικά η Ογκάουα για να περάσει το μήνυμά της.
Το θέμα της Ογκάουα είναι η ομορφιά- η ομορφιά των ανθρώπινων σχέσεων και όλων των άλλων εννοιών και συμβόλων που χρησιμοποιεί. Οπως γράφει και η ίδια: «Μια πραγματικά ορθή απόδειξη με τέλεια σταθερότητα και ευκαμψία και χωρίς την παραμικρή ρωγμή είναι κάτι που δημιουργεί μια αρμονία χωρίς αντιφάσεις.Υπάρχουν άπειρες αποδείξεις που ακόμη και χωρίς το παραμικρό λάθος είναι τόσο κραυγαλέες και άσχημες,που καταντάνε εκνευριστικές».Η Ογκάουα το πετυχαίνει τέλεια: η απόδειξή της είναι κομψή,αρμονική,ευγενική, χαμηλότονη και γοητευτική.
Το βιβλίο της Ογκάουα εντάσσεται σε ένα μάλλον νεότευκτο λογοτεχνικό είδος, τη μαθηματική λογοτεχνία.Μπορεί να συγκριθεί περισσότερο με το μυθιστόρημα του Απόστολου Δοξιάδη Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ ή το βιβλίο του Τόμας ΦόγκελΤο τελευταίο παραμύθι του Μιγκέλ Τόρρες ντα Σίλβα, όπου τα μαθηματικά χρησιμοποιούνται ως έναυσμα και ως αφορμή,παρά με Το θεώρημα του παπαγάλου του Ντενί Γκετζ ή τα Πυθαγόρεια εγκλήματα του Τεύκρου Μιχαηλίδη,στα οποία τα μαθηματικά παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εκτιμάμε τους ανθρώπους που σέβονται τους συνομιλητές τους και διδάσκουν ήθος από τα πληκτρολόγιά τους.
Το lisari είναι χώρος που ενώνει φωνές, κάνει τις διαφορετικές δυνάμεις ομόρροπες.
Είναι εδώ για να ενώσει τους μαθηματικούς και να εκφραστούν μέσα από ένα μέσο. Επομένως, οι αντεγκλήσεις και οι προσβολές δεν μας τιμούν και δεν βοηθούν το σκοπό του εγχειρήματος.
Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή και το ήθος σας!
Μάκης Χατζόπουλος